هفته پیش، جاتون خالی، رفته بودیم شهر بغلی!، یخورده خرید داشتیم که باید انجام میدادیم.

خلاصه از بین ماشینای توی پارکینگ که رد شدیم رسیدیم جلوی در ورودی فرشگاه، یه خانم محجّبه‌ی چادری هم از اونطرف رسید که یه دختر بچه 5 - 4 ساله هم همراهشون بود.

لحظاتی به سلام و تعارفات تکراری _برای اینکه کی اول وارد شه!!_ گذشت،

ما از اینطرف رفتیم! و اونا از اونطرف!، تقریبا یه ربع بین قفسه ها گشت زدیم و اتفاقی وسط فروشگاه دوباره به هم رسیدیم،

دختر اون خانم جلو قفسه شکلات ها واستاد ولی اون خانمه متوجّه نشد،

چند متر جلوتر که فهمید بچه هِ پشت سرش نیست؛ با عصبانیّت و خشم زیادی شروع کرد به سرزنش اون دختر کوچولو.

دستشو محکم می کشید اینوَر اونوَر، به حرفای بچّه توجّهی نمی کرد و با الفاظ بسیار زشت و تحقیر آمیزی با بچه هِ صحبت می کرد!.

جدّا جاخورده بودم. اون خانم بسیار باوقار و باکمالات و زیبا، الآن داشت مثل اوباش بی سر و پا رفتار میکرد. اونم بایک بچّه خردسال!.

وقتی برگشتیم خونه بخاطر این قضیه حالم بد بود. چون حقیقتاً من احترام ویژه‌ای برای خانمای چادری قائلم. دوستشون دارم خیلی بیشتر از بد حجابا و مانتویی ها... . امّا رفتار این خانم برخلاف تصوّر من بود.

میتونم بگم حجاب ظاهری ایشون کامل بود، امّا حجاب درونی شون کامل نبود. یعنی همونطور که به خودشون اجازه نمیدن با هر ظاهر و لباسی بیرون برن، نباید هم به خودشون اجازه بدن که با هر حرف و رفتاری وارد جامعه بشن، نتنها در جامعه، بلکه در خانواده هم باید گفتار و کردار و رفتارشون نیکو و شایسته‌ی یک بانوی مسلمان ایرانی باشه.

خلاصه: بد اخلاقی با ظاهر موجّهِ اسلامی، سازگاری ندارد. رسالت من و شما، و بویژه جامعه روحانیّت این است که این پارادوکس رفتاری رو از بین ببریم.

پارادوکس یعنی: متناقض نما؛ یعنی داشتن دو ویژگی که وجود هریک وجود دیگری را نقض می کند. (مثلا: بیا که یاد تو آرامشی است؛ طوفانی)

مطلوب است که بانوان مسلمان این مرز و بوم حجاب ظاهری و حجاب باطنی رو رعایت کنند، تا مثالی بر تیتر این مطلب نباشند و بی حجابی اخلاقی و رفتاری خودشونو زیر حجاب ظاهری شون مخفی نکنن بلکه با رعایت هر دوحجاب، خود را در برابر هر آسیبی بیمه کنند.

نکته: رعایت این موارد به هیچ عنوان محدودیتی برای زنان ایجاد نمی کند، چراکه اجرای قوانین اسلامی چه در پوشش و چه در سبک زندگی، شرایطی را ایجاد می کنند که رشد و تعالی زن و حضور او در اجتماع با اطمینان کاملی صورت گیرد.